Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - dalej r.p.k.p.r. wydatki w PKPiR powinny być dokumentowane odpowiednimi, prawidłowymi i rzetelnymi dowodami.
W art. 12 ust. 3 r.p.k.p.r. wymienione są dowody księgowe, które mogą być podstawą zapisów w księdze. Są to przede wszystkim faktury i rachunki. Mogą to być również inne dowody (art. 13 i 14 r.p.k.p.r.), pod warunkiem, że potwierdzają dokonanie operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem oraz zawierają co najmniej dane (art. 12 ust. 3 pkt. 2 r.p.k.p.r.): wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy. Dowody nie będące fakturami powinny zawierać w swojej treści między innymi oznaczenie obu stron transakcji (art. 12 ust. 3 pkt. 2 lit.a - r.p.k.p.r.). Paragon nie spełnia tego warunku.
Co prawda dopuszczalne jest dokumentowanie niektórych transakcji paragonami, jest to jednak regulacja wyjątkowa. W tym miejscu należy odwołać się do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, które jasno mówi, że paragonem mogą być udokumentowane takie wydatki, jak:
zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych,
wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów,
przejazd płatną autostradą.
Taki paragon musi być opatrzony datą i stemplem jednostki go wydającej. Dodatkowo musi określać ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru (art. 14 ust.4 i 5 r.p.k.p.r.).
Ważne!
Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na osiągnięte przychody.
+48 732-900-011