Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalnmości gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
● stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
● jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez NBP ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
Przepis ten wskazuje również sposób przeliczania wartości transakcji zawieranych w walutach obcych. W takim przypadku należy zastosować kurs średni waluty obcej, ogłaszany przez NBP, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Określony w art. 22 ust. 1 usdg limit 15 000 zł dotyczy kwoty brutto transakcji (wraz z podatkiem VAT). W przepisie mowa jest bowiem o wartości transakcji. Jednocześnie wprost wskazano, że zakaz obowiązuje bez względu na liczbę wynikających z niej płatności.
Konsekwencją naruszenia ww. przepisu jest wykluczenie z kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 usdg została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.